Касцёл Сэрца Ісуса. Уваходныя дзверы

Касцел - трохнефавая двухвежавая базіліка з апсідай, трансептам і санкрысціямі. Галоўны фасад сфарміраваны дзвюмаі пяціяруснымі вежамі з вострымі шатровымі вярхамі і параўнальна невялікай фасаднай плоскасцю цэнтральнага нефа паміж імі, якая трохі выступае наперад і завершана двухгранным шчытом. Сцены прарэзаны паўцыркульнымі, лучковымі і круглымі аконнымі праемамі з вітражамі(каляровае шкло захавалася часткова). Над галоўным ўваходам і на фасадных плоскасцях трансепта размешчаны вялікія вокны-“ружа”. Усе сцены раскрапаваны ступеньчатымі контрфорсамі, якія на бакавых фасадах злучаны з дэкаратыўнымі аркбутанамі. Уваходы вырашаны ў выглядзе аднатыпных парталаў з паўцыркульнымі праемамі.

У пачатку ХІХ стагоддзя ўладальнікі маёнтка Завер'е Станіслаў і Станіслава Мірскія ахвяравалі грошы на вялікі касцёл, аднак яго будаўніцтва не пачалося. Унутры сучаснага храма, ў гонар заснавальнікаў парафіі, размешчаны дзве памятныя шыльды. Толькі ў пачатку ХХ стагоддзя, калі ў Слабодку прыехаў энергічны і дзейны ксёндз, пачаліся падрыхтоўчыя працы і быў узведзены прыгожы паветраны храм. 

Храм увесь час працаваў, не быў зачынены нават у 30-я гады. Але было ў гісторыі прыходу некалькі гадоў, калі вернікі засталіся без храма - у 1949 г. касцёл зачынілі і зрабілі з яго збожжасховішча, але ўжо ў 1953 годзе па просьбах вернікаў ён быў ім вернуты.

Адкуль мастакі бралі сюжэты для роспісу сцен? Толькі нядаўна, у 2012 годзе, дзякуючы кс. Сяргею Сурыновічу, гэта стала вядома. У музей былі перададзены два фаліянты рэлігійных кніг. Гэта “Біблія. Стары і новы Завет. ІІ том” выдадзенная ў Аўстрыі ў 1898 годзе і “Пісанне Старога і Новага запаветаў” выдадзенае ў Польшчы ў 1874 годзе. Акрамя мастацкай і гістарычнай вартасці, адметнай дэталлю кніг з’яўляецца той факт, што некаторыя ілюстрацыі з кніг выразаны, а потым старанна вернуты назад.

У Літве, у мястэчку Аланта, знаходзіцца касцёл-блізнюк слабодкаўскага храма.  Літоўскі  касцёл будавалі па праекце шведскага архітэктара Карла Эдуарда Штрандмана (Karl Eduard Strandmann). Дакладнае імя архітэктара касцёла ў Слабодцы  так і не вядома, але магчыма, гэта не даказана, храм будаваўся па тым жа праекце.

Арган у касцёле старадаўні, зроблены з дрэва. Інструмент моцна пацярпеў падчас Другой сусветнай вайны. 

Вялікую мастацкую каштоўнасць маюць жалезныя акоўкі ўсіх вонкавых дзвярэй касцёла, выкананыя мясцовым кавалём (па некаторых звестках яе зрабіў каваль з суседней вескі Вусце А.Петкун). Кампазіцыі аковак складаюцца з сіметрычна ўкладзеных па баках завесы (царгі) спіралепадобных пышных раслінных сцяблоў, што заканчваюцца то чатырохлістымі кветкамі, то пальметападобным лістком. Пры кампазіцыйным адзінстве аковак усіх дзвярэй дэталі не паўтараюцца, што сведчыць аб свабоднай імправізацыі майстра ў кожным выпадку. Арыгінальную, багатую па форме і складаную па малюнку кампазіцыю маюць акоўкі дзвярэй цэнтральнага ўвахода. Яны вырашаны як пышныя букеты з арнаментальных элементаў, што паўтараюцца ў кампазіцыях дэкору бакавых дзвярэй.

У 2007 годзе, згодна Пастанове Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь, касцёлу Сэрца Ісуса, уваходнім дзверам, 1903 г. у в. Слабодка  нададзены статус гісторыка-культурнай каштоўнасці катэгорыі “2”.