Будынак Нацыянальнага Акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы

Будаўніцтва спецыяльнага тэатральнага будынка ў Мінску мае працяглую прадгісторыю. Пачатак існавання ў Мінску драматычнага тэатра, які дзейнічаў на пастаяннай аснове, адносіцца да сярэдзіны 19 ст. У другой палове 1840-х гг. актор Вяржбіцкі стварыў драматычную трупу, якая стала ядром першага пастаяннага тэатра. Да 1851 г. тэатральныя прадстаўленні праходзілі ў зале гарадской ратушы, а ў 1860 - 70-я гг. - у зале Дваранскага сходу і некаторых іншых будынках. 8 жніўня 1887 г. гарадская дума зацвердзіла праект тэатра, распрацаваны варшаўскім архітэктарам К. Казлоўскім. Затым 10 верасня 1888 г. Будаўнічае аддзяленне Мінскага губернскага праўлення таксама зацвердзіла гэты праект. У 1920 г. тут пачаў дзейнічаць Беларускі дзяржаўны тэатр. Пяці-шасціпавярховы з падвалам складанай аб'ёмна-планiровачнай кампазiцыі будынак. У аб'ёме будынка дамінуе сцэнічная каробка. Фасады патынкаваныя і пафарбаваныя, пластыка выразная. Галоўны фасад вылучаны ў цэнтры двухпавярховым рызалітам, завершаным пластычным атыкам з ляпным дэкорам і балюстрадным парапетам. Па краях парапета на слупках-п'едэсталах устаноўлены дэкаратыўныя вазы. Фасад рызаліта раскрапаваны канелюраванымі пілястрамі з ляпнымі капітэлямі, завершаны шматслойным карнізам з сухарыкамі і трыгліфамі.