Шыфр
712Г000102
Катэгорыя каштоўнасці
Тып каштоўнасці
Падтып каштоўнасці
Месца знаходжання
Датаванне
1957 г.
Стыль
Савецкі класіцызм
Апісанне
Будынак сучаснага Нацыянальнага мастацкага музея праектаваўся ў Белдзяржпраекце як Дзяржаўная карцінная галерэя. Аўтар праекта -- вядомы архітэктар М.І. Бакланаў. Сааўтарамі архітэктара М.І. Бакланава былі інжынеры Б. Шлосберг, Бароўскі, Гольсберг. Будаўніцтва было завершана ў 1957 г. Адначасова ў 1956-1958 гг. быў распрацаваны праект абсталявання мастацкага музея. Аўтарам праекта быў архітэктар Грубін Б. У мастацкім вобразе музея цесна перапляліся дзве тэмы - трыумф вялікай перамогі (урачыстасць і манументальнасць) і храма-сховішча мастацкіх скарбаў. Галоўны фасад уяўляе сабой сінтэз архітэктуры і скульптурнай пластыкі, перададзеных з высокай эстэтычнай выразнасцю.
Галоўны фасад вырашаны на аснове класічнай ордэрнай сістэмы. Цэнтральны ўваход утварае неглыбокая лоджыя з каланадай, якую па баках фланкіруюць глухія аб'ёмы з глыбокімі дэкаратыўнымі нішамі, дзе размешчаны скульптурныя кампазіцыі. Тэматычныя скульптуры на галоўным фасадзе выкананы з бетону. Нішы, у якіх размяшчаюцца скульптуры, дэкарыраваны пілястрамі, карнізамі і трохвугольнымі сандрыкамі. Злева ад цэнтральнага ўваходу алегарычная фігура “Скульптура" (аўтары - Сяргей Адашкевіч і Павел Белавус), справа - алегарычная фігура "Жывапіс" (аўтары Марк і Лейба Раберманы). Франтон увянчаны скульптурай "Слава" - жанчына з вянком сімвалізуе росквіт выяўленчага мастацтва Беларусі (скульптар А. Бембель). У прэсе 1950-х часам яе называлі «Радзіма». Акрамя скульптуры на франтоне таксама можна ўбачыць невялікія рэльефы, прысвечаныя двум сюжэтам на тэму творчай здольнасці чалавека. Інтэр'ер параднай двухсвятловай аванзалы вырашаны манументальна, буйнамаштабна з вялікай вытанчанасцю, ён настройвае на ўрачысты лад, але ў той жа час спакойны і лаканічны. Выставачныя залы першага і другога паверхаў маюць анфіладную сістэму. Асаблівую ўвагу архітэктар надаў аздабленню інтэр'ераў залаў з класіцыстычнымі ляпнымі карнізамі двух тыпаў, якія чаргуюцца ў кожнай з залаў. Так у некаторых выставачных залах да афармлення карнізаў дадаюцца невялікія разеткі і канелюры, а ў іншых — шэраг дэнтыкул. Карэктна ўведзеныя архітэктурныя дэталі надаюць музейным інтэр'ерам параднасць і велічнасць.