Культурны слой гістарычнай часткі г. Глуска

Пачаткам навуковага вывучэння трэба лічыць даследаванні А. Рынейскага ў 1930 годзе ў час яго археалагічных разведак па рацэ Пціч. Ім вынайдзена найбольш старажытная стаянка каменнага веку і селішча жалезнага веку на паўднёва-ўсходняй ускраіне сучаснага Глуска, даследавана замчышча і прылягаючая да яго тэрыторыя, складзены план замка. У 1964 годзе замак аглядаў Л. Д. Побаль. Згодна яго меркаванняў, замак і мястэчка ўзніклі на месцы гарадзішча ранняга жалезнага веку і эпохі старажытнай Русі (што абвяргаецца сучаснымі археалагічнымі даследваннямі І. У. Ганецкай). У 1986 годзе замак і навыкольныя тэрыторыі аглядаў М. М. Крывальцэвіч, ім знойдзена стаянка каменнага і бронзавага вякоў на левым беразе ракі Пціч, насупраць мястэчка, ва ўрочышчы Дубень (Пяскі). 

Першае грунтоўнае археалагічнае даследаванне правёў у 1988 годзе Г. Н. Сагановіч, ім зроблена шурфаванне і археалагічны нагляд над правядзеннем земляных работ на тэрыторыі замка (ў час пабудовы там спартыўнага комплекса) і на вуліцы Камсамольскай. Тры шурфы агульнай плошчай 12 метраў квадратных у заходняй і паўднёва-ўсходняй частцы замчышча выявілі добра захаваўшыся культурны слой, былі знойдзены два археалагічныя аб’екты, ідэнтыфікаваць і датаваць каторыя ў той час не ўдалося. Зробленыя знаходкі паклалі пачатак вывучэнню матэрыяльнай і духоўнай культуры насельніцтва замка і мястэчка.

Пытаннямі, звязанымі галоўным чынам з замкавай архітэктурай, цікавіўся гісторык архітэктуры Ю. А. Якімовіч. На аснове архіўных матэрыялаў і вынікаў раскопак Г. М. Сагановіча найбольш падрабязнае апісанне замка, асаблівасцей яго фартыфікацыі і сувязей замка з мястэчкам і воласцю зрабіў М. А. Ткачоў. У розны час і з рознымі мэтамі агляд рабілі М. І. Лашанкоў і Н. М. Дубіцкая (1990, 1993, 1999 гг.), Л. В. Калядзінскі, В. Ф. Капыцін.