Курганны могільнік

       У Х стагоддзі тэрыторыю Нясвіжчыны насялялі прадстаўнікі вялізнага славянскага племені дрыгавічоў. Назва паходзіць, верагодна, ад слова дрыгва (балота). Паводле археалагічных дадзеных, дрыгавічы займалі тэрыторыю: на ўсход да Дняпра, на поўнач да Барысава, Лагойска, Заслаўя, вярхоўяў Нёмана, на поўдзень мяжа пераходзіла за Прыпяць, на захад мяжа праходзіла па Выганашчанскім балоце (на поўнач ад Пінска), альбо пераходзіла Заходні Буг. Дрыгавічы належалі да найбольш развітых у сацыяльных адносінах плямён. Доказам высокага ўзроўню развіцця з’яўляецца ўзнікненне на заселенай імі тэрыторыі гарадоў ужо ў Х ст. 

      Курганны могільнік каля в. Мацылёўшчына самы буйны ў Нясвіжскім раёне. Ён быў выяўлены і абследаваны ў 1977 г. на той час малодшым навуковым супрацоўнікам Інстытута гісторыі АН БССР В.М.Ляўко. Размешчаны помнік археалогіі за 0,6 км на паўночны ўсход ад вёскі, прыблізна на паўдарозе да сучасных вясковых могілак. Складаецца ён з 62 насыпаў добрай захаванасці. Па звестках Ляўко, вышыня курганоў каля 2 – 2,25 м, дыяметр 2,5-4 м. Каля некаторых насыпаў прасочваліся раўкі. Цяпер вышыня курганоў меншая, з цягам часу грунт пад уздзеяннем ападкаў, раслін аплыў.  Курганы параслі арэшнікам і рэдкімі дрэвамі, адлегласць паміж імі 0,7 – 1,5 м. Археалагічныя раскопкі не праводзіліся. Верагодна, два курганы пашкоджаны “чорнымі капальнікамі”, пра што сведчаць паглыбленні на іх вяршыні, закіданыя галлём.