Селішча перыяду ранняга сярэднявечча

Селішча Х-ХШ стст. эпохі Старажытнай Русі паўночным беразе р. Малыш пры ўпадзенні ў р. Друць, у 0,65 км на поўдзень ад вёскі Угальшчына, у 0,25 км на паўночны ўсход ад курганнага могільніка-І. Берагі ракі, дзе знаходзіцца селішча, часткова парушыліся з-за вятровай эрозіі.

У ІХ-ХІІІ ст. тэрыторыя Бялыніцкага раёна была заселена дрыгавічамі, якія займалі землі паміж Прыпяццю і Заходняй Дзвіной. Цікавай групай помнікаў гэтай эпохі з’яўляюцца селішчы. Разам яны ствараюць комплексы, што дапаўняюць адзін аднаго. Культурны слой селішчаў не захаваўся, і яны характарызуюцца ў асноўным па пад’ёмным матэрыяле. Размяшчаліся селішчы часцей за ўсё на берагавых тэрасах, таму памеры і контуры залежалі ад рэльефу апошніх. Найбольш распаўсюджанымі знаходкамі лічацца фрагменты ганчарнай керамікі X - пачатку XIII ст, прасліцы, рэшткі ўпрыгожанняў і інш.

У матэрыяльнай культуры археалагічных помнікаў дрыгавічоў у першую чарту звяртае на сябе ўвагу арыентаванасць мясцовай вытворчасці на выраб прылад працы, інструментаў і прадметаў паўсядзённага ўжытку, а не раскошы і аздаблення. Аснову гаспадаркі дрыгавічоў складалі земляробства і жывёлагадоўля, таксама займаліся паляваннем, рыбалоўствам, прадзеннем, ткацтвам.