Ракаўскае прадмесце

 Ракаўскага прадмесце з"яўляецца часткай комплекснага помніка гісторыі і горадабудаўніцтва -- гістарычнага цэнтра г. Мінска. Ракаўскае прадмесце пачало фарміравацца ў 12-13 стст., у 16 ст. мела ўжо развітую сістэму вуліц.

Драўляная адна-, двухпавярховая забудова месцілася па вулачках Замкавай, Нова-Мясніцкай, Ракаўскай, Уваскрэсенскай, потым Няміга-Ракаўскай і Вялікай Татарскай. Пасля знішчальнага пажару 21 чэрвеня 1861 г. пастановай Думы Ракаўскае было аднесена да “каменных кварталаў”. І драўляная забудова прадмесця паступова аднаўляецца ўжо мураванай. Характэрным прыёмам становіцца аздабленне галоўных уваходаў пілястрамі, а фасадаў - завяршальнымі развітымі карнізамі ці атыкамі, аконнымі сандрыкамі  і карункавымі балкончыкамі. Пры ўсёй разнастайнасці стылёвых формаў і архітэктурных дэталяў забудова становіцца гарманічнай і цэльнай. Шчыльнасць яе разбіваецца праезнымі аркамі і завулачкамі. 

Тэрытарыяльна Ракаўскае прадмесце дапоўнілася з пачатку 17 ст. пасяленнем татар. З 1506 г., пасля бітвы пад Клецкам, сфарміравалася Татарская слабада. І на працягу наступных часоў да пачатку 17 ст. ужо канчаткова была створана вулічная сетка гэтай часткі горада. Напрыканцы 19 ст. на развіццё Ракаўскага прадмесця значна паўплывала зараджэнне прамысловасці, будаўніцтва шпалерных і абутковых фабрык, пякарняў і хлебзавода. А ў гады вайны гісторыя прадмесця была азмрочана  трагедыяй размешчанага тут Мінскага гета. З 1987 г. распачата рэканструкцыя будынкаў Ракаўскага прадмесця.