зваротная сувязь
Калі вы заўважылі недакладнасць, ці маеце пытанне - лістуйце:
Квартал, які прымыкае да Верхняга горада
Шыфр
Дадзеная каштоўнасць мае ў комплексе некалькі аб'ектаў.
Катэгорыя каштоўнасці
Тып каштоўнасці
Месца знаходжання
Апісанне
Квартал, які прымыкае да Верхняга горада захоўвае планіроўку, сфарміраваную на працягу XVI – першай паловы ХІХ ст. Гістарычная забудова квартала прадстаўлена будынкамі ХІХ – першай паловы ХХ ст. на вуліцах Гарадскі Вал, Інтэрнацыянальная, Камсамольская, Рэвалюцыйная. Найлепш захавалася забудова вул. Інтэрнацыянальнай (цотны бок) і вул. Рэвалюцыйнай. Будынкі, якія фарміруюць забудову вуліц, пераважна былі жылымі дамамі, памяшканні на першых паверхах якіх выкарыстоўваліся пад гандлёвыя крамы, бытавыя майстэрні і інш. У некаторых будынках размяшчаліся навучальныя ўстановы, гасцініцы. У 1793 г. ў выніку Другога падзелу Рэчы Паспалітай Мінск увайшоў у склад Расійскай імперыі. З канца XVIII ст. у Расіі пачаўся працэс перапланіроўкі феадальных гарадоў. Для Мінска рэгулярныя планы распрацоўваліся ў 1800, 1809, 1817 і 1858 гадах. У адпаведнасці з гэтымі планамі прадугледжвалася пашырэнне гарадской тэрыторыі, упарадкаванне планіроўкі, выпрамленне вуліц. Гарадскія ўмацаванні былі ліквідаваны, за іх мяжой распланаваны новыя кварталы. У сувязі з гэтым вуліцы Рэвалюцыйная і Інтэрнацыянальная атрымалі сваё далейшае развіццё ў заходнім напрамку, вул. Камсамольская ў паўднёвым. Да таго ж вуліцы Камсамольская і Няміга былі выпрамлены. На месцы скапаных земляных умацаванняў у пачатку ХІХ ст. была пракладзена вуліца, якая атрымала назву Раманаўская і Нова-Раманаўская. Яна абмяжоўвала кварталы гістарычнага цэнтра з заходняга боку. Такім чынам, праектнымі планамі першай паловы ХІХ ст. былі замацаваны межы кварталаў на заходняй ускраіне гістарычнага цэнтра г. Мінска. Забудова кварталаў у першай палове ХІХ ст. была змешанай: мураванай і драўлянай, аднак драўляная пераважала. Двары былі шчыльна забудаваныя. У гэтай сувязі часта ўзнікалі пажары.
Прааналізаваўшы забудову пляцаў гістарычных кварталаў у другой палове ХІХ – пачатку ХХ ст., можна адзначыць, што яна вызначалася патрэбамі і магчымасцямі домаўладальнікаў. Па чырвонай лініі забудовы вуліц, якія абмяжоўвалі кварталы, стаялі мураваныя адна-двух- і трохпавярховыя галоўным чынам жылыя дамы. Улічваючы блізкае размяшчэнне кварталаў да цэнтра горада, домаўладальнікі, як правіла, здавалі памяшканні ў дамах пад канторы, гандлёвыя лавачкі, крамы, майстэрні. У дамах па вул. Камсамольскай і на ўчастках, прылеглых да яе, былі гасцініцы, заезныя дамы, “мэбляваныя пакоі”. Унутры пляцаў размяшчаліся адна-двухпавярховыя жылыя флігелі, гаспадарчыя пабудовы, меліся сады і агароды. У сярэдзіне кварталаў забудова была хаатычнай.
У 1921 – 1922 гг. усе домаўладанні ў кварталах былі муніцыпалізаваны. Як і раней большасць дамоў былі жылыя, некаторыя прыстасаваны пад адміністрацыйныя будынкі. У даваенны перыяд архітэктурна-планіровачная сітуацыя ў кварталах істотна не змянілася. Адзначым толькі будаўніцтва ў 1920-х гг. жылога дома, які прымыкае да пажарнага дэпо па сучаснай вул. Гарадскі Вал, 12 корп. 2. Раней гэта частка пляца належала вольнаму пажарнаму таварыству і была незабудавана.
У Вялікую Айчынную вайну цэнтральны раён Мінска быў моцна разбураны, меліся разбурэнні і ў заходніх кварталах гістарычнага цэнтра. У 1945—1946 гг. быў распрацаваны і зацверджаны "Генеральны план аднаўлення і развіцця г. Мінска". Над генпланам працаваў калектыў архітэктараў і інжынерна-тэхнічных работнікаў "Белдзяржпраекта" пад кіраўніцтвам Н.Я. Трахтэнберга. Агульнае кіраўніцтва распрацоўкай генплана горада і праекта забудовы цэнтральнай часткі ажыццяўляў начальнік Упраўлення па справах архітэктуры пры СМ БССР архітэктар М.С. Асмалоўскі. Галоўнымі кансультантамі і экспертамі былі правадзейны член Акадэміі архітэктуры СССР В.М. Сямёнаў і член-карэспандэнт Акадэміі архітэктуры СССР Н.Х. Палякаў. На аснове зацверджанага «Генеральнага плана аднаўлення і развіцця г. Мінска» ў 1948 г. ў «Белдзяржпраекце» быў распрацаваны «Дэталёвы праект планіроўкі цэнтральнага раёна (чырвоныя лініі)». Трэба адзначыць, што з канца 1990-х гадоў гістарычная забудова вуліц квартала, які прымыкае да Верхняга горада, актыўна рэканструявалася з рэстаўрацыяй. Пры гэтым жылыя кватэры адсяляліся, будынкі прыстасоўваліся пад новыя функцыі (кафэ, магазіны, офісы і інш.) Падчас рэканструкцыі гістарычны воблік некаторых дамоў, асабліва дваровых флігеляў, быў скажоны.
Сартаваць па
Аб'екты, якія ўваходзяць у склад дадзенай каштоўнасці (комплекснага аб'екта)
